Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, Volume 2, Issue 2, No 6, Year 2025 , Pages 91-124

    A Critique of Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's Theory of Discourse Analysis

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    Abstract: 
    Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's theory of discourse analysis proposed in their book, "Hegemony and socialist strategy", is one of the new theories which can contribute to expounding and analyzing the function of sociopolitical phenomena and promoting the capacity of prevision, prediction and development – making in societies by means of developing the significs (semantic theory) which consists of a set of interrelated concepts and exploiting them for creating a systematic structure. Discourse analysis, in terms of semantic theory has a root in Saussurian structural linguistics and as a social theory; it is a synthetic theory whose roots are detected in the ideas of such thinkers as Jacques Derrida, Michel Foucault, Karl Marx, and Antonio Gramsci. This theory, nevertheless, has some weakness, such as lack of the effective linguistic tools to analyze and explain semantic discrepancies. The present paper aims at providing a clear the definition of discourse, the meanings it conveys and its philosophical, ontological, and epistemological principles, and finally discussing the criticisms made in the light of the perspective of Islamic theosophy about it.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :نظریه‌ی تحلیل گفتمان لاکلا و موف و نقد آن
    Abstract: 
    نظریه‌ی تحلیل گفتمان لاکلا و موف درکتاب هژمونی و استراتژی سوسیالیستی ازجمله نظریات جدیدی است که با بسط نظریه‌ی معنایی متشکل از مجموعه ای از مفاهیمِ به هم مرتبط و ایجاد ساختاری نظامند از آنها توانسته به تبیین، تحلیل عملکرد پدیده های اجتماعی ـ سیاسی و نیز ارتقای ظرفیت پیش بینی، پیش گویی و تحول آفرینی در جوامع دست یازد. تحلیل گفتمان در بعد نظریه‌ی معنایی ریشه در زبان شناسی ساختارگرای سوسوری و در جهت نظریه‌ی اجتماعی، نظریه ای ترکیبی است و ریشه در اندیشه های افرادی مانند دریدا، فوکو، مارکس و گرامشی دارد. با این حال، این نظریه کاستی هایی دارد ازجمله فقدان ابزار کارآمد زبانی برای تحلیل و تشریح منازعات معنایی. شناسایی تعریف گفتمان و ارائه‌ی مفاهیم، مبانی فلسفی هستی شناختی و معرفت شناختی آن و درنهایت طرح انتقادات وارد بر آن ـ از چشم انداز حکمت اسلامی ـ ازجمله‌ی اهداف این مقاله است.
    References: 
    • ابن سينا، شفاءالهيات، قم، مکتبه الاعلام الاسلامي، 1376.
    • ــــ، تعليقات، تهران، بنياد حکمت اسلامي صدرا، 1382.
    • بهرام اخوان‌کاظمي، نقد و ارزيابي گفتمان‌هاي اجتماعي ـ سياسي مطرح در جمهوري اسلامي ايران، تهران، پژوهشگاه فرهنک و انديشه اسلامي، 1389.
    • تاجيک، گفتمان، پادگفتمان وسياست، تهران، موسسه تحقيقات و توسعه علوم انساني، 1383.
    • حسيني‌زاده، محمدعلي، «نظريه گفتمان و تحليل سياسي»، علوم سياسي، ش 28.
    • حميد پارسانيا، علم و فلسفه، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي، 1377.
    • خواجه نصيرالدين طوسي، شرح الاشارات و التنبيهات، قم، جامعه مدرسين حوزه علميه، 1366.
    • سبزواري، شرح المنظومه، تهران، تهران، دانشگاه تهران موسسه انتشارات و چاپ، 1368.
    • سلطاني، علي‌اصغر«تحليل گفتمان به مثابه نظريه و روش»، علوم سياسي، ش 28.
    • سلطاني، علي اصغر، قدرت، گفتمان، و زبان، تهران، ني، 1384.
    • صدر الدين شيرازي، اسفار، بيروت، دار احياء التراث العربي، 1981م.
    • عبدالله، جوادي‌آملي، رحيق مختوم، به اهتمام حميد پارسانيا، قم، اسراء، 1375.
    • ـــــ، شريعت درآينه معرفت، تهران، مرکز نشر فرهنگي رجاء، 1372.
    • عبدالعلي شکر، وجود رابط و مستقل در حکمت متعاليه، قم، بوستان کتاب، 1389.
    • غلامرضا فياضي، گزيده‌هاي الهيات فلسفه( جزوه منتشر نشده).
    • غلام حسين ابراهيمي ديناني، وجود رابط و مستقل در فلسفه اسلامي، تهران، انتشار، 1362.
    • غلامرضا کاشي، محمدجواد، جادوي گفتار، تهران، آينده پويان، 1381.
    • فردين اندوسوسور، زبان‌شناسي عمومي، ترجمه کورش صفوي، تهران، هرمس، 1383.
    • ـــــ، مباني ساختگرايي در زبان‌شناسي، در: فرزان سجودي، ساختگرايي، پساساختگرايي و مطالعات ادبي، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامي، 1380.
    • فرکلاف، نورمن، تحليل انتقادي گفتمان، ترجمه فاطمه شايسته پيران و ديگران، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، 1379.
    • فيليپس و يورگنسن، نظريه و روش در تحليل گفتمان، ترجمه هادي جليلي، تهران، ني، 1389.
    • مارشواستوکر، روش و نظريه در علوم سياسي، ترجمه اميرمحمدحاجي يوسفي، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردي، 1378.
    • طباطبائي، سيدمحمدحسين ‌ نهايه الحکمه، قم، جامعه مدرسين حوزه علميه، 1362.
    • محمدرضا تاجيک، گفتمان وتحليل گفتماني، تهران، فرهنگ گفتمان، 1379.
    • محمد سالار کسرايي، «نظريه گفتمان لاکلا و موف ابزاري کارامد در فهم و تبيين پديده‌هاي سياسي»، سياست، دورة 39 شماره 3، پاييز 1388.
    • مکدانل، مقدمه‌اي برنظريه‌هاي گفتمان، ترجمه نوذري، تهران، فرهنگ گفتمان، 1380.
    • ميرداماد، افق المبين، بي‌جا، بي‌نا، بي‌تا.
    • نش، کنت، جامعه شناسي سياسي، ترجمه محمدتقي دل‌فروز، تهران، کوير، 1390.
    • هوارث، «نظريه گفتمان»، ترجمه سلطاني، علوم سياسي، سال اول، شماره 2، پاييز 1377.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Moqaddami, Mohammad Taghi.(2025) A Critique of Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's Theory of Discourse Analysis. Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 2(2), 91-124

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Mohammad Taghi Moqaddami."A Critique of Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's Theory of Discourse Analysis". Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 2, 2, 2025, 91-124

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Moqaddami, M.(2025) 'A Critique of Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's Theory of Discourse Analysis', Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 2(2), pp. 91-124

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Moqaddami, M. A Critique of Ernesto Laclau's and Chantal Mouffe's Theory of Discourse Analysis. Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 2025; 2(2): 91-124