Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, Volume 14, Issue 1, No 53, Year 2025 , Pages 57-76

    A Historical Approach to Identifying the Factors of Crisis and Political Disorganization in Contemporary Afghanistan

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    Seyed hashem Hashemi / Ph.D. student, Political Science, University of Tehran / hash.hashemi110@yahoo.com
    Abstract: 
    The historical approach to identifying the factors of crisis and political disorganization in Afghanistan is part of the unresolved debates between the intellectual relations of tradition and modernity in this country. Identifying the obstacles to the impossibility of political disorganization with a historical approach considers the political disorganization with regard to the epistemological origin of modernity. Reproducing the components of the impossibility of disorganization, tradition and cultural identity in Afghanistan have hindered the understanding of society management in a scientific-participatory way and hindered the transition to the new order. The most important question about the reason for political disorganization in Afghanistan is: Which cultural and biological factors have brought this country into the cycle of historical disorder? Afghanistan has an accumulation of various identity-cultural and environmental conflicts; Among them are intra-tribal conflicts and acute ethnic rivalries, and sectarian fanatical fights, which should be considered as a game that this country has suffered destruction and collapse with every single problem. The policy of the mainly Pashtun governments of Afghanistan for building a state and nation based on the Pashtun people without considering other ethnic groups and the policy of changing the language is considered as one of the most important factors of political instability and disorder. The policy of the mainly Pashtun governments of Afghanistan to build a state and nation based on the Pashtun people without considering other ethnic groups and the policy of changing the language is considered to be one of the most important factors of political instability and disorganization. Among the other variables involved in political disorganization is the geopolitical configuration and territorial claims of Afghanistan towards its neighbors. As obstacles to political orderliness, the identified variables of this research are considered among the findings of this research. The most important process of the mentioned variables is the explanation of Afghanistan's failure in building a nation-state.
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :رهیافت تاریخی به شناسایی عوامل بحران و نظم‌ناپذیری سیاسی در افغانستان معاصر
    Abstract: 
    رویکرد تاریخی به شناسایی عوامل بحران و نظم ناپذیری سیاسی در افغانستان بخشی از مباحثات حل ناشده مناسبات فکری سنت و تجدد در این کشور است. شناسایی موانع نظم ناپذیری سیاسی با رویکرد تاریخی، نظم سیاسی را با توجه بر خاستگاه معرفتی تجدد در نظر می گیرد. سنت و هویت فرهنگی در افغانستان با بازتولید مولفه های نظم ناپذیری، مانع درک اداره جامعه به شیوه علمی-مشارکتی و مانع گذار به نظم جدید شده است. مهم ترین سؤال درباره چرایی نظم ناپذیری سیاسی در افغانستان این است که کدام عوامل فرهنگی و زیستی این کشور را وارد چرخه بی نظمی تاریخی ساخته است؟ افغانستان دارای انباشتی از منازعات گوناگون هویتی ـ فرهنگی و محیطی است؛ از جمله منازعات درون قبیله ای و رقابت های حاد قومی، و جدال های متعصبانه فرقه ای است، که این فراز و فرودها را باید بازی ای به حساب آورد که با هر رفت و برگشت، این کشور دچار تخریب و فروپاشی شده است. سیاست دولت های عمدتاً پشتون افغانستان به منظور ساخت دولت و ملت برپایه قوم پشتون بدون درنظر گرفتن اقوام دیگر وسیاست تغییر زبان از جمله مهم ترین عوامل بی ثباتی و نظم ناپذیری سیاسی محسوب می شود. از دیگر متغیرهای دخیل در نظم ناپذیری سیاسی، صورت بندی ژئوپلیتیکی و ادعای ارضی افغانستان نسبت به همسایگان است. متغیرهایی که در این تحقیق به عنوان موانع نظم پذیری سیاسی شناسایی شده، یافته های این تحقیق محسوب می شوند. مهم ترین فرایند متغیرهای یادشده توضیح شکست افغانستان در ساخت دولت ـ ملت است.
    References: 
    • آریانفر، عزیز، 2016، ریشه‌های ناکامی و به بن بست رسیدن پروژه‌های ملت‌سازی و دولت‌سازی درافغانستان، آلمان، کاوه.
    • آل‌غفور، سيدمحمدتقي، 1375، «نقش فرهنگ در ساختار سياسي ايران معاصر»، نقد و نظر، سال دوم، ش 3و4، ص 112-137.
    • ابواحسان، محمد، 1377، «نيمرخي از: سياست تصرف زمين و برتري‌طلبي قومي در افغانستان»، سراج، ش 15، ص 183-227.
    • احمدي، حميد، 1379، قوم و قوم‌گرايي در ايران، تهران، نشر ني.
    • اسپوزیتو، جان، وال جان، 1400، جنبش‌های اسلامی معاصر، ترجمه شجاع احمد وند، تهران، نشر نی.
    • اسميت، آنتوني، 1377، «منابع قومي ناسيوناليسم»، مطالعات راهبردي، پيش شماره بهار، ص 183-206.
    • اميري، علي، 1391، خواب خرد، کابل، اميري.
    • اندرسون، کوين ب، 1394، مارکس در باب جوامع پيراموني، قوميت ناسيوناليسم و جوامع غيرغربي، ترجمة حسن مرتضوي، تهران، ژرف.
    • بارکر، کريس، 1391، مطالعات فرهنگي، ترجمة مهدي فرجي و نفيسه محمدي، تهران، پژوهشکده مطالعات فرهنگي و اجتماعي.
    • بشيريه، حسين، 1377، عقل در سياست، تهران، نگاه معاصر.
    • بيرو، آلن، 1375، فرهنگ علوم اجتماعي، ترجمة باقر ساروخاني، تهران، کيهان.
    • بي‌مؤلف، 1328، راهنماي افغاستان، کابل، مطبعه عمومي.
    • پاکتچي، احمد، 1390، بنيادگرايي و سلفيه، تهران، دانشگاه امام صادق.
    • پورقديري،آرين، قوميت‌گرايي وتأثیر منفي آن، در: w.w.w.css.i.
    • پويگ، ژان ژوس، 1370، «روابط گروه‌هاي نژادي در افغانستان»، در: مجموعه مقالات دومين سمينار افغانستان، تهران، دفتر مطالعات وزارت امورخارجه.
    • پيو، کارلوترنزيو، 1359، رقابت روس و انگليس در ايران و افغانستان، ترجمة عباس آذرين، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
    • جبرئيلي، صفر، 1391، سيري در تفکر کلامي معاصر، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي.
    • حبيبي، عبدالحي، 1367، تاريخ افغانستان بعد از اسلام، تهران، دنياي کتاب.
    • حق‌پناه، جعفر و محمد رحيمي، 1390، ژئوپلتيک افغانستان، تهران، دانشگاه امام صادق.
    • خطيب بغدادي، ابوبکر، 1417ق، تاريخ بغداد، بيروت، دارالکتب العلميه.
    • دولت‌آبادي، بصيراحمد، 1387، شناسنامه افغانستان، تهران، عرفان.
    • دهشيار، حسين، 1390، «سياست‌هاي سه‌گانه يکپارچگي و بحران افغانستان»، روابط خارجي، سال سوم، ش 3، ص 143-166.
    • روآ، اليویه، 1367، جنگ افغاستان، ترجمة ابوالحسن سرو مقدم، مشهد، آستان قدس رضوي.
    • سجادي، سيدعبدالقيوم، 1380، جامعه‌شناسي سياسي افغانستان، قم، بوستان کتاب.
    • شرفی، عبدالمجید و همكاران، 1392، اسلام، وحدت مبانی، کثرت ظهور، ترجمه عبدالله ناصری طاهری، تهران، شفیعی.
    • شفايي، امان‌الله، 1396، چپ‌گرايي در افغانستان، کابل، بنياد انديشه.
    • طرزي، محمود، 1387، مقالات محمود طرزي، گردآورنده عبدالغفور روان فرهادي، کابل، وزارت خارجه افغانستان.
    • طنين، ظاهر، 1384، افغانستان در قرن بيستم، تهران، عرفان.
    • عبدالرحمن، مصطفي، 1437ق، الديمقراطيه و علاقتها بالاسلام، بي‌جا، بي‌نا.
    • عظيمي، محمدنبي، 1387، اردو و سياست در سه دهه اخير افغانستان، کابل، ميوند.
    • عفاني، سيدحسين، بي‌تا، زهرالبساتين من مواقف العلماء و الربانيين، قاهره دارالعفاني.
    • عليزاده، سيدمهدي، 1389، سلفي‌گري و وهابيت، قم، دفتر تبليغات اسلامي.
    • غبار، ميرغلام‌محمد، 1368، افغانستان در مسير تاريخ، کابل، مطبعه دولتي.
    • غرایاق زندی، داود، 1387، محیط امنیتی پیرامون جمهوری اسلامی ایران، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی.
    • غليون، برهان، 1379، خودآگاهي، ترجمة مهدي خلجي، قم، دفتر تبليغات اسلامي.
    • فرهنگ، ميرمحمدصديق، 1385، افغانستان در پنج قرن اخير، تهران، عرفان.
    • فلاشمن، ‌هاري، 1363، خاطرات ژنرال ‌فلاشمن، ترجمة هوشيار رزم‌آزما، تهران، سپنج.
    • فياض، ابراهيم، 1389، تعامل دين و فرهنگ و ارتباطات، تهران، شرکت چاپ و نشر بين‌الملل.
    • قادري، حاتم، 1387، سويه‌هاي هويت، تهران، شيرازه.
    • کاتب، هزاره، 1372، نژادنامه افغان، تحشيه حاج کاظم يزداني، قم، اسماعيليان.
    • کاوياني‌راد، مراد، 1389، ناحيه‌گرايي درايران از منظر جغرافياي سياسي، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردي.
    • کشاورز، عباس، 1375، «درآمدي بر فرهنگ سياسي در ايران»، نقد و نظر، سال دوم، ش 3و4، ص 172-199.
    • ‌گريگوريان، وارتان، 1388، ظهور افغانستان نوين، ترجمة علي عالمي کرماني، تهران، عرفان.
    • گودرزي، حسين، 1380، مفاهيم بنيادين در مطالعات قومي، تهران، تمدن ايراني.
    • موقن، يدالله، 1389، لوسين لوي برول و مسئله ذهنيت‌ها، تهران، دفتر پژوهش‌هاي فرهنگي.
    • ميتروپولسکي، د.ک و ديگران، 1383، زمينه تکامل اجتماعي، ترجمة ناصر زرافشان و علي افشاري، تهران، آگاه.
    • ميرخليلي، سيدمحمود، 1393، «نقد حقوق بشر از نگاه نومعتزله»، در: مجموعه مقالات اعتزال ‌نو، به کوشش محمد عرب صالحي، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي.
    • نش، کت، 1385، جامعه شناسي سياسي معاصر، ترجمة محمدتقي دلفروز، تهران، نگاه معاصر.
    • نويد، سنزل، 1388، واکنش‌هاي مذهبي و تحولات اجتماعي در افغانستان، ترجمة محمدنعيم مجددي، هرات، احراري.
    • نيکلسون، رينولد، 1357، پيدايش و سير تصوف، ترجمة محمدباقر معين، تهران، طوسي.
    • ورسجي، محمدابراهيم، 1381، جهاد افغانستان و جنگ سرد قدرت‌هاي بزرگ، پيشاور، صبوري.
    • يوانز، مارتين، 1396، افغانستان، مردم و سياست، ترجمة سيما مولايي، تهران، ققنوس.
    • Almond, Gabriel and Bingham Powell ,1978, Comparative Politics: A developmental Approach Boston, little Brown and co.
    • Finer, S. E, 1997, The History of Government: Ancient Monarchies and Empires, Oxford university, Clarendon Press.
    • Naroll, Raoul, 1964, "Ethnic unit classification", Current Anthropology, Vol. 5, No. 4, p 283-318.
    • Tapper, Richard, 1988, Ethnicity Order and and meaning in The anthropology of Iran and Afghanistan Editions, du, CNRS, Paris.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Hashemi, Seyed hashem.(2025) A Historical Approach to Identifying the Factors of Crisis and Political Disorganization in Contemporary Afghanistan. Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 14(1), 57-76

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Seyed hashem Hashemi."A Historical Approach to Identifying the Factors of Crisis and Political Disorganization in Contemporary Afghanistan". Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 14, 1, 2025, 57-76

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Hashemi, S.(2025) 'A Historical Approach to Identifying the Factors of Crisis and Political Disorganization in Contemporary Afghanistan', Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 14(1), pp. 57-76

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Hashemi, S. A Historical Approach to Identifying the Factors of Crisis and Political Disorganization in Contemporary Afghanistan. Ma`rifat-e Farhangi Ejtemai, 2025; 14(1): 57-76