معرفت فرهنگی اجتماعی

مسئله پژوهش حاضر بررسی انتقادی آرای جریان روشنفکری ایرانی در باب انقلاب اسلامی و مدرنیته است. روش اجراء پژوهش از نوع مروری روایتی است. همچنین ابزار گردآوری داده ها بصورت فیش برداری از اسناد بوده است. معیار انتخاب و مطالعه منابع، بصورت هدفمند بوده و همچنین استخراج اطلاعات و تنظیم مطالب، براساس تحلیل محتوای متنی است. به منظور اتقان در ارائه بحث و بیان انتقادات، ابتدا گونه شناسی ای از روشنفکران به عمل آمد. در این میان، با توجه به آرای ارائه شده در باب انقلاب اسلامی و مدرنیته در میان روشنفکران غیرحوزوی چهار گونه از هم تفکیک شده است. گونه ای که نسبت به مدرنیته رویکردی ذات گرایانه دارند و ناقد انقلابند. گونه ای که نسبت به مدرنیته رویکردی غیرذات گرایانه دارند و نقاد انقلابند. گونه ای که نسبت به مدرنیته رویکردی ذات گرایانه دارند و همسو با انقلابند و در نهایت گونه ای که نسبت به مدرنیته رویکرد غیرذات گرایانه دارند و همسو با انقلاب هستند. یافته های تحقیق نشان از آن دارد که آرای هر یک از گونه ها ضمن اینکه حاوی بصیرت های خاصی است، لکن مبرا از نقد نیستند.