@article {
author = {Hesami, Fazil },
title = {همبستگی اجتماعی در قرآن},
journal = {معرفت فرهنگی اجتماعی 8، پاییز 1390},
volume = {2},
number = {4},
pages = {29-48},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8582},
eissn = {2980-8308},
doi = {},
abstract = {Perhaps Durkheim first introduced social cohesion into sociology. He concluded the concept of social cohesion from division of labor in social system. Durkheim has formulated a particular analytical and conceptual system whose four sides are as follows: social division of labor, collective conscience, social cohesion, and law rights.
On the other hand, the Holy Qur’an which takes care of social cohesion chooses another point of departure for advancing its theory in this respect based on natural and genetic foundations instead of being based on shaking conventional ones. The Holy Qur’an believes that the most fundamental factor contributing to [social] cohesion is divine religion which has natural and genetic origin. Furthermore, the Holy Qur’an mentions other social and genetic components such as family and kinship relationships although none of these social factors can be compared with the submission to Islam and belief in the One God. Using an analytical-descriptive approach, the present paper seeks to explore the concept of social cohesion in the Holy Qur’an.
},
keywords = {the Holy Qur’an, social cohesion, religious cohesion, law system, bringing hearts together, nature, },
title_fa = {همبستگی اجتماعی در قرآن},
abstract_fa ={شاید اولین بار دورکیم مفهوم همبستگی اجتماعی را وارد جامعه شناسی کرد. وی از درون تقسیم کار در نظام اجتماعی، مفهوم همبستگی اجتماعی را به دست آورد. دورکیم دستگاه مفهومی و تحلیلی خاصی را طراحی می کند که اضلاع چهارگانه آن عبارتند از: تقسیم کار اجتماعی، وجدان جمعی، همبستگی اجتماعی و حقوق.
از سوی دیگر، قرآن کریم ضمن پاسداشت همبستگی اجتماعی، نقطه عزیمت متفاوتی را برمی گزیند تا به جای دستگاهی لرزان بر بنیان های اعتباری، نظریه خود در این باره را بر شالوده های فطری و تکوینی استوار سازد. قرآن کریم،  اصلی ترین عامل همبستگی را دین الهی قرار می دهد که ریشه آن فطری و تکوینی است. همچنین از مؤلفه های تکوینی و اجتماعی دیگری همچون روابط خانواده و خویشاوندی، نام می برد. هرچند هیچ یک از این عوامل اجتماعی نمی تواند در تراز اسلام و ایمان به خدای واحد قرار گیرد.
این مقاله با رویکرد تحلیلی و توصیفی، به واکاوی مفهوم همبستگی اجتماعی در قرآن می پردازد.},
keywords_fa = {فطرت ,قرآن کریم ,همبستگی اجتماعی ,همبستگی دینی ,نظام حقوقی ,تألیف قلوب ,},
url = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/node/79},
eprint = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/sites/marefatefarhangi.nashriyat.ir/files/article-files/2_18.pdf}
}