@article {
author = {ABDI, YASIN and sharifi, arkan and Abdollahi, Javanmir },
title = {نقش عقلانیت ارتباطی در نسبت سنجی دموکراسی و حقوق بشر},
journal = {معرفت فرهنگی اجتماعی 65 ، زمستان 1404},
volume = {17},
number = {1},
pages = {-},
year  = {2026},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8582},
eissn = {2980-8308},
doi = {10.22034/marefatefarhangi.2025.5002794},
abstract = {In today’s world, democracy and human rights are two of the pillars of modern politics, but their relationship is not always smooth and harmonious. Democracy, often understood as majority rule, relies on the will of the people, expressed through means such as elections or referendums. This approach allows people to determine the fate of their society, but it also carries the risk of restricting the rights of certain groups, such as ethnic or religious minorities. This is where human rights come into play, with universal principles such as the right to life and equality that no majority can overturn.This tension raises profound questions in contemporary political philosophy: How do we prevent the tyranny of the majority without falling into the trap of elitism? Or how do we justify human rights without relying on metaphysical foundations? Traditional answers, such as seeing human rights as a constraint on democracy or democracy as a means of human rights, seem inadequate because they do not create an internal connection. The discourse rule of rationality, inspired by Habermas's theory of communicative action, offers a dialectical solution},
keywords = {},
title_fa = {نقش عقلانیت ارتباطی در نسبت سنجی دموکراسی و حقوق بشر},
abstract_fa ={در دنیای امروز، دموکراسی و حقوق بشر دو ستون اصلی سیاست مدرن به شمار می‌روند، اما رابطه میان آن‌ها همیشه آرام و هماهنگ نیست. دموکراسی، که اغلب به معنای حکومت اکثریت شناخته می‌شود، بر اراده عمومی تکیه دارد که از راه‌هایی مانند انتخابات یا همه‌پرسی بیان می‌گردد. این رویکرد به مردم اجازه می‌دهد تا سرنوشت جامعه‌شان را خود تعیین کنند، اما خطراتی مانند محدود کردن حقوق گروه‌های خاص، مانند اقلیت‌های قومی یا مذهبی، را نیز به همراه دارد. اینجا حقوق بشر وارد صحنه می‌شود، با اصول جهان‌شمولی مانند حق حیات و برابری که هیچ اکثریتی نمی‌تواند آن‌ها را زیر پا بگذارد. این تنش پرسش‌هایی عمیق در فلسفه سیاسی معاصر مطرح می‌کند: چگونه از استبداد اکثریت جلوگیری کنیم بدون افتادن به دام نخبه‌سالاری؟ یا چگونه حقوق بشر را بدون وابستگی به مبانی متافیزیکی توجیه نماییم؟ پاسخ‌های سنتی، مانند دیدن حقوق بشر به عنوان محدودیت بر دموکراسی یا دموکراسی به عنوان ابزار حقوق بشر، ناکافی به نظر می‌رسند، زیرا پیوند درونی ایجاد نمی‌کنند. قاعده گفتمان عقلانیت، الهام‌گرفته از نظریه کنش ارتباطی هابرماس، راه‌حلی دیالکتیکی پیشنهاد می‌دهد.  },
keywords_fa = {قاعده گفتمان عقلانیت ,دموکراسی ,حقوق بشر ,عقلانیت ارتباطی ,هابرماس ,},
url = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/node/5002794},
eprint = {}
}