TY  - JOUR
ID  - 5001386
TI  - تأثیر نظریه کنش ارتباطی بر نظریه برنامه‌ریزی ارتباطی و نقد کارکرد آن در سازمان از منظر اسلام
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 13
LA  - fa
SN  - 2008-8582
AU  - Reza, abravesh
AD  - استادیار گروه مدیریت فرهنگی دانشگاه معارف اسلامی
Y1  - 2025
PY  - 2025
VL  - 16
IS  - 1
SP  - EP  - کنش ارتباطی ,برنامه¬ریزی ارتباطی ,برنامه¬ریزی سنتی ,گفتگوهای فراگیر ,DO  - 10.22034/marefatefarhangi.2025.5001386
AB  - نظریه برنامه¬ریزی ارتباطی متأثر از نظریه کنش ارتباطی هابرماس است. مسئله¬ای که این پژوهش به آن می-پردازد، تبیین تأثیر «نظریه کنش ارتباطی» بر «نظریه برنامه¬ریزی ارتباطی» و بررسی آن مبتنی بر تعالیم اسلامی در عرصه کاربردی و میدان عمل است. از این¬رو هدف این پژوهش تبیین تأثیر نظریه کنش ارتباطی بر برنامه¬ریزی ارتباطی در ساحت کاربست و نقد آن براساس تعالیم اسلامی است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی تأثیر نظریه کنش ارتباطی بر برنامه¬ریزی ارتباطی را تبیین می¬نماید و سپس با روش انتقادی به نقد آن براساس تعالیم اسلامی می¬پردازد. با بررسی انجام شده، برنامه¬ریزی ارتباطی با تأثیر از نظریه کنش ارتباطی دارای سه عنصر«گفتگو»،«ایجاد فضای گفتگو» و «ایجاد ظرفیت انتقادی» است که این عناصر موجب تغییر نقش¬های مدیران و کارکنان در سازمان¬ها می¬شود. مهمترین نقش¬های مدیران شامل نقش «تسهیل¬گر»، «اصلاح¬گر» و «مشوق» است و نقش¬های کارکنان نیز شامل نقش«مشارکت¬کننده»،«مداخله¬گر» و «منتقد» است. برنامه¬ریزی ارتباطی در مقام عمل با هفت نقد که مبتنی بر تعالیم اسلامی هستند مواجه می-شود که این انتقادات در سه بُعد «نادیده¬انگاری»، «گم¬گشتگی و سرگردانی» و « فقدان پشتوانه تجربی»  مطرح می¬شوند.
UR  - https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/node/5001386
L1  - ER  -