TY  - JOUR
ID  - 5001386
TI  - تأثیر نظریۀ کنش ارتباطی بر نظریۀ برنامه‌ریزی ارتباطی و نقد کارکرد آن در سازمان از منظر اسلام
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 13
LA  - fa
SN  - 2008-8582
AU  - Reza, abravesh
AD  - استادیار گروه مدیریت فرهنگی دانشگاه معارف اسلامی
Y1  - 2025
PY  - 2025
VL  - 16
IS  - 1
SP  - 25EP  - 44کنش ارتباطی ,برنامه¬ریزی ارتباطی ,برنامه¬ریزی سنتی ,گفتگوهای فراگیر ,فضاي گفت‌وگو ,DO  - 10.22034/marefatefarhangi.2025.5001386
AB  - نظریۀ برنامه‌ریزی ارتباطی متأثر از نظریۀ کنش ارتباطی هابرماس است. مسئله‌ای که این پژوهش به آن می‌پردازد، تبیین تأثیر «نظریۀ کنش ارتباطی» بر «نظریۀ برنامه‌ریزی ارتباطی» و بررسی آن مبتنی‌بر تعالیم اسلامی در عرصۀ کاربردی و میدان عمل است. ازاین‌رو هدف این پژوهش تبیین تأثیر نظریۀ کنش ارتباطی بر برنامه‌ریزی ارتباطی در ساحت کاربست و نقد آن بر اساس تعالیم اسلامی است. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی تأثیر نظریۀ کنش ارتباطی بر برنامه‌ریزی ارتباطی را تبیین می‌نماید و سپس با روش انتقادی به نقد آن بر اساس تعالیم اسلامی می‌پردازد. با بررسی انجام‌شده برنامه‌ریزی ارتباطی با تأثیر از نظریۀ کنش ارتباطی دارای سه عنصر «گفت‌وگو»، «ایجاد فضای گفت‌وگو» و «ایجاد ظرفیت انتقادی» است که این عناصر موجب تغییر نقش‌های مدیران و کارکنان در سازمان‌ها می‌شوند. مهم‌ترین نقش‌های مدیران شامل نقش «تسهیل‌گر»، «اصلاح‌گر» و «مشوق» است و نقش‌های کارکنان نیز شامل نقش «مشارکت‌کننده»، «مداخله‌گر» و «منتقد» است. برنامه‌ریزی ارتباطی در مقام عمل با هفت نقد که مبتنی‌بر تعالیم اسلامی هستند مواجه می‌شود که این انتقادات در سه بُعد «نادیده‌انگاری»، «گم‌گشتگی و سرگردانی» و « فقدان پشتوانۀ تجربی» مطرح می‌شوند.
UR  - https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/node/5001386
L1  - https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/sites/marefatefarhangi.nashriyat.ir/files/article-files/5001386-1746009450.pdf
ER  -