@article {
author = {Rabbani, Mohammad Bagher and Ebrahimi pour, Ghasem},
title = {روش شناسی فقه اجتماعی از دوره تأسیس تا دوره تثبیت},
journal = {معرفت فرهنگی اجتماعی 31، تابستان 1396},
volume = {8},
number = {3},
pages = {35-53},
year  = {2017},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8582},
eissn = {2980-8308},
doi = {},
abstract = {The political isolation of the Shia in many historical periods has often led Shiite fiqh to adopt an individual approach. However, in some historical periods, governments’ support for the Shi'a school of thought or the rising of Shi'ism to power led to development of the discipline of fiqh including the adoption of a social approach under the name of social fiqh “Fiqh al-Ijtima”. Mking a methodological analysis, this paper seeks to examine the epistemic and non-epistemic principles of Shiite social fiqh from the Safavid period to the present time. This review shows that the individual characteristics of such jurists as Mohammad Karki, Mirza Shirazi, late Na'ini, Shahid Sadr and Imam Khomeini, in the appropriate sociopolitical context, have led fiqh towards attending to specific epistemological foundations, including the role of time and place, expediency, intentions, expert's opinions, history of Islam and the narratives which are not concerned with fiqh in the process of ijtihad  which has led to the adoption of a social approach to fiqh, establishment, consolidation of the position of social fiqh and its full development. 

},
keywords = {social fiqh, fiqh methodology, Fiqh a-Ijtima’, time and place, expediency, },
title_fa = {روش شناسی فقه اجتماعی از دوره تأسیس تا دوره تثبیت},
abstract_fa ={انزوای سیاسی تشیع در بسیاری از مقاطع تاریخی، اغلب فقه شیعی را به اتخاذ رویکرد فردی سوق داده است. اما برخی از دوره های تاریخی، حمایت حکومت ها از مذهب تشیع، یا دستیابی تشیع به قدرت و حکومت، تحولاتی را در علم فقه به دنبال داشته است. اتخاذ رویکرد اجتماعی تحت عنوان «فقه اجتماعی» یا «فقه الاجتماع» از آن جمله است. در این مقاله برآنیم تا مبادی معرفتی و غیرمعرفتی فقه اجتماعی شیعی را از دوران صفویه تا دوره معاصر، با روش تحلیلی مورد بررسی روش شناختی قرار دهیم. این بررسی نشان می دهد که ویژگی های فردی، فقهایی مثل محقق کرکی، میرزای شیرازی، مرحوم نائینی، شهید صدر و امام خمینی ره، در بستر اجتماعی سیاسی مناسب، فقه را به سمت توجه به مبانی معرفتی ویژه ای،  از جمله نقش زمان و مکان، مصلحت، مقاصد، نظر کارشناسان، تاریخ اسلام و روایات غیرفقهی، در فرایند اجتهاد سوق داده است که محصول آن، اتخاذ رویکرد اجتماعی در فقه و تأسیس، تثبیت و تکامل فقه اجتماعی است.},
keywords_fa = {مصلحت ,زمان و مکان ,فقه اجتماعی ,روش شناسی فقه ,فقه الاجتماع ,},
url = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/node/311},
eprint = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/sites/marefatefarhangi.nashriyat.ir/files/article-files/2_22.pdf}
}