@article {
author = {Saboorian, Mohsen},
title = {ابن‌خلدون و تقسیم‌بندی ارسطویی علوم},
journal = {معرفت فرهنگی اجتماعی 17، زمستان 1392},
volume = {5},
number = {1},
pages = {5-22},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2008-8582},
eissn = {2980-8308},
doi = {},
abstract = {Developing a natural- experimental sociology science based on Aristotle's Middle Ages principles of classifying science faces difficulties. Considering  historical nature of the science of sociology these problems are ascribed to the limited scientific value of history science as ancient scholars especially Aristotle say; besides, this kind of classification takes in to consideration such things like accuracy, necessity and demonstrative ability of this science. In his inquiry of Islamic scientific tradition, Ibn-Khaldun finds three ways: 1. regarding sociology as part of speculative philosophy 2. Placing it with applied philosophy 3. Disregarding Aristotle's mode and initiating a new course of human science in addition to its being natural and experimental. Ibn-Khaldun chooses the third way. Although he doesn't offer a comprehensive classification of science, he places sociology neither with applied philosophy nor with speculative philosophy. This paper shows that developing a science with the subject of sociology cannot fall into Aristotle's common category; first because it will be a kind of breaking with the normative aspects of applied science and secondly because it has human tendency towards natural science. 
},
keywords = {Ibn-Khaldun, peripatetic distribution of science, speculative philosophy, applied philosophy, },
title_fa = {ابن‌خلدون و تقسیم‌بندی ارسطویی علوم},
abstract_fa ={تأسیس علم طبیعی ـ تجربی عمران با مبانی ارسطویی حاکم بر طبقه بندی علوم در قرون وسطا با دشواری هایی همراه بود. این دشواری ها با توجه به تاریخی بودن علم العمران، مربوط به بی مقداری ارزش علمی تاریخ در نظر قدما و به ویژه ارسطو بود و از سوی دیگر، این طبقه بندی به مسئله‌ی دقت، ضرورت و برهانی بودن این علم نظر داشت. ابن خلدون در امتداد سنت علمی اسلامی سه راه پیش روی داشت: 1. درج علم عمران ذیل حکمت نظری، 2. جای دادن آن در حکمت عملی، یا 3. برون روی از تقسیم بندی ارسطویی و باز کردن مسیر برای گونه ای جدید از علم انسانی و در عین حال طبیعی و تجربی. راه حل ابن خلدون گزینه‌ی سوم بود. هرچند او طبقه بندی جامعی از علوم ارائه نمی کند، علم عمران را نه زیرمجموعه‌ی حکمت عملی قرار می دهد و نه در مجموعه‌ی  حکمت نظری. در این مقاله نشان خواهیم داد که تأسیس علمی با موضوع و ماده‌ی عمران، نمی توانست در قالب تقسیم بندی رایج ارسطویی صورت گیرد؛ چرا که از سویی نوعی خروج از جنبه‌ی هنجاری علوم عملی و از سوی دیگر، واجد گرایشی انسانی به علوم طبیعی است.},
keywords_fa = {ابن‌خلدون ,تقسیم‌بندی مشائی علوم ,حکمت نظری ,حکمت عملی ,},
url = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/node/167},
eprint = {https://marefatefarhangi.nashriyat.ir/sites/marefatefarhangi.nashriyat.ir/files/article-files/2002712.pdf}
}